Pre svega, naši propisi definišu navedeni ugovor kao bračni ugovor, a da li je zaključen pre braka ili posle, sa aspekta zakona, nije važno. Jednostavno, to je ugovor kojim supružnici ili vanbračni partneri uređuju svoje imovinske odnose.
Bračni ugovor može da se odnosi:
- na imovinu koja već postoji, ili
- na imovinu koju će supružnici u budućnosti sticati.
Nema smetnji da svi supružnici imaju bračne ugovore, ali postoje određene situacije kada je preporučljivo sklopiti takav ugovor. Pre svega, kada supružnici “mešaju” imovinu, odnosno kupuju imovinu ali su njihova davanja znatno nesrazmerna, ali postoje i druge situacije, kao što je velika razlika u visini primanja bračnih partnera.
Bitna napomena je da kada supružnici za vreme trajanja bračne zajednice zaključe bračni ugovor kojim uređuju svoje imovinske odnose, ne plaćaju porez na nasleđe, poklon, niti porez na prenos apsolutnih prava, uz uslov da na ime sticanja isključivog prava svojine na predmetnim nekretninama u korist svakog od supružnika, nijedan od njih drugom supružniku ne daje novac iz svoje posebne imovine.
